سؤال شما در باره ناامیدی
سؤال: وقتی در هر برنامه ریزی که انسان می کند با شکست مواجه می شود و دریغ از یک اتفاق مثبت که دوباره جون بگیرد،دیگر با چه نیرویی می تواند امید را در دل خودش زنده نگه دارد؟!؟
چرا نا امیدی گناه است؟ چرا وقتی زندگی طاقت فرسایی داریم حق نداریم نا امید باشیم؟ قبول این امر برای من خیلی سخت است و نا امیدی در وجودم موج می زند!!!
جواب: امید یا ناامیدی یک حالت روح روانی است. اگر انسان با شکست مواجه شود، طبیعیست که یأس می گیرد. اما فرق فرد با ایمان از غیر در این است که، در هر حالتی که قرار بگیرد، از یادش نمی رود که آن بالا بالاها یک ذات قادر مطلق است که اگر بخواهد سریع همه چه درست می شود. و هر سختی بر صبوری بندگان یک امتحان الهیست. مژده خداوند خیلی تسکین آور است که می فرماید:
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا* إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا [1]
بنابراين مسلما با سختي آساني است* و مسلما با سختي آساني است.
البته نصیحت کردن آسانتر است از عمل کردن به آن، ولی می خواهیم این را بگویم که تا ته دل ایمان پنهان است، آن نمی گذارد به یأس مطلق برسیم.
ممنون جوابتون بهم دلگرمی داد. چون ترسیده بود که نا امیدی من ناشی از کفر باشه! الحمدلله
موفق باشید
سلام
آیا این ایمانی که ته دلمان هست همان ریسمان الهی است؟
و علیکم السلام
ایمان در دل ریسمان نیست، بلکه اصل پایه است.
سلام علیکم
آیا این اصل وپایه ممکن است بیمار شود و یا شیطان بخواهد به آن نفوذ پیدا کند به صورتی که دیگر نشود به دل اعتماد کرد و قدرت تشخیص راه خدا کم شود ؟راه حل چیست؟
و علیکم السلام
باز هم در ته دل فطرت می تواند قدرت هدایت را داشته باشد.