دين وفطرت
به نظر شما این امر منطقی است؟

به نظر شما این امر منطقی است؟

ه نظر شما این امر منطقی است؟ 

یکی دیگر از آیات قرآنی که به نظر ما درست فهمیده نشد، آیه ۱۵ سوره حج می باشد. برای توضیح خود آیه را با چند تا ترجمه آن می آوریم:

مَن کَانَ یَظُنُّ أَن لَّن یَنصُرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ فَلْیَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِیَقْطَعْ فَلْیَنظُرْ هَلْ یُذْهِبَنَّ کَیْدُهُ مَا یَغِیظُ

·       فولادوند: هر که مى‏پندارد که خدا [پیامبرش] را در دنیا و آخرت هرگز یارى نخواهد کرد [بگو] تا طنابى به سوى سقف کشد [و خود را حلق‏آویز کند] سپس [آن را] ببر د آنگاه بنگرد که آیا نیرنگش چیزى را که مایه خشم او شده از میان خواهد برد

·       مکارم: هر کس گمان می‏کند که خدا پیامبرش را در دنیا و آخرت یاری نخواهد کرد (و از این نظر عصبانی است هر کاری از دستش ساخته است بکند) ریسمانی به سقف خانه خود بیاویزد و خود را از آن آویزان نماید و نفس خود را قطع کند! (و تا لب پرتگاه مرگ پیش رود) ببیند آیا این کار خشم او را فرو می‏نشاند؟!

·       خرمشاهی: هرکس گمان مى‏برد که خداوند هرگز او [پیامبر] را در دنیا و آخرت یارى نمى‏کند، ریسمانى به سقف خانه‏[اش‏] ببندد[و به گردن اندازد] سپس [آن یا نفس خود را] ببرد و بنگرد آیا این تدبیر او مایه خشمش را از بین مى‏برد؟

به این شکل وقتی آیه را بخوانیم، به نظر شما غیر منطقی نمی آید؟ یعنی کسی که گمان می کند، خداوند یاری نکند به پیامبر(؟!) باید خود را دار بزند؟ چرا آخر؟ اگر به خاطر این باشد که گمان کننده کافر است، پس باید از عدم امداد الهی به پیامبر خوش حال شود. اما اگر مؤمن باشد، چرا این فکر را کرده و فرضا اگر همین طور باشد، چرا به جای اطمینان دادن، خداوند می فرماید، خود را دار بزن؟ تازه، بعد از این که خود را وسط اتاق دار زده باشد، مگر مجال نیگریستن را دارد که و بنگرد آیا این تدبیر او مایه خشمش را از بین مى‏برد، باشد؟!

اما برای درست فهمیدن آیه مذکور باید به روش صحیح تفسیر قرآن با قرآن رجوع کرد. باید آیات مرتبط که ما قبل می باشد بررسی کرد:

·       وَمِنَ النَّاسِ مَن یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةَ ذَلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ* یَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَضُرُّهُ وَمَا لَا یَنفَعُهُ ذَلِکَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِیدُ* یَدْعُو لَمَن ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَى وَلَبِئْسَ الْعَشِیرُ* إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ

بعضی از مردم خدا را تنها با زبان می‏پرستند (و ایمان قلبیشان بسیار ضعیف است) همین که دنیا به آنها رو کند و نفع و خیری به آنان رسد حالت اطمینان پیدا می‏کنند اما اگر مصیبتی به عنوان امتحان به آنها برسد دگرگون می‏شوند و به کفر رو می‏آورند! و به این ترتیب هم دنیا را از دست داده‏اند و هم آخرت را و این خسران و زیان آشکاری است!* او وسیله بین خود و خدا را می‏خواند که نه زیانی به او می‏رساند، و نه سودی، این گمراهی بسیار عمیقی است!* او کسی را می‏خواند که زیانش از نفعش نزدیکتر است، چه بد مولا و یاوری، و چه بد مونس و معاشری!* خداوند کسانی را که ایمان آورده‏اند و عمل صالح انجام داده‏اند در باغهائی از بهشت وارد می‏کند که نهرها زیر درختانش جاری است (آری) خدا هر چه را اراده کند انجام می‏دهد.

خداوند بعد از این که وسیله جستن (من دونه) کسی که بین خداوند و بنده خدا را انتقاد کرده، آن را زیان و خسران دنیا و آخرت خوانده است. اگر در اطراف خود مان نگاه کنیم، خواهیم دید که خیلی ها در زمان سختی و مشکلات رو به توسل جستن می آورند و خداوند این کار را نادرست می خواند. بعد در ادامه می فرماید:

مَن کَانَ یَظُنُّ أَن لَّن یَنصُرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ فَلْیَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِیَقْطَعْ فَلْیَنظُرْ هَلْ یُذْهِبَنَّ کَیْدُهُ مَا یَغِیظُ

هر کس گمان می‏کند که خدا اورا (نه پیامبر را!) در دنیا و آخرت یاری نخواهد کرد ریسمانی به آسمان، یعنی دعا و نیایش کند وامیدش را از هر وسیله دیگر  قطع کند! ببیند آیا این کار مشکلی را که خشم او را برانگیخته بود، می برد؟

این معنی آیه کجاست، و خود را وسط اتاق دار زدن کجاست! قضاوت با شما، کاربران گرامی!

مارا از مدیای مجازی متوانید دنبال بکنید