دين وفطرت
اگر وحدت نباشد چه می شود ؟

اگر وحدت نباشد چه می شود ؟

 

 

وحدت بین مسلمانان از جایگاه خاصی در اسلام برخوردار است ، بطوری که خداوند در قرآن به اتحاد مسلمین صراحتا امر فرموده است و امر الهی برای وجوب می باشد بنابراین نتیجه

می گیریم که وحدت از واجبات دینی است .

خدای تعالی برای مومنان ، یک دین را برگزیده است و آن دین، «اسلام» نام دارد که پیروانش تنها گروه بر حق شناخته می شوند ، بدین جهت خدای حکیم برای حمایت از مسلمانان و حفظ دین مبین اسلام در برابر دشمنان، وحدت را بین پیروان دین اسلام الزامی قرار داده است .

چنانچه در سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۰۳ فرموده است :وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا.

در این آیه، حبل الله یعنی قرآن محور وحدت تعیین شده است چرا که قرآن کریم بیانگرمشترکات فرق اسلامی است، و می توان گفت این از پندهای حکیمانه قرآن به مسلمانان است ، واضح است که روایات و دیدگاه های شخصیتها به دلیل اختلافات نمی توانند محور وحدت باشند .

در ادامه ی آیه کریمه فوق، وحدت یک نعمت توصیف شده است که متضمن دو نعمت دیگر است، یکی برادری در دنیا و دیگری نجات اخروی که خداوند هشدار می دهد، این نعمت ها را به یاد آورید. اما اگر وحدت نباشد چه می شود ؟ در این باره قرآن مشخص فرموده است :

وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ ۖ وَاصْبِرُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الصَّابِرِینَ.

و با همدیگر نزاع نکنید, که سست شوید, وقوت (وابهت) شما از میان برود, و صبر کنید, بی گمان خداوند با صابران است(سوره انفال آیه۴۶).

پس نزاع از مصادیق خلاف وحدت است که نتیجه آن ضعف مسلمانان و از بین رفتن شوکت آنها خواهد بود. این را حدیثی از رسول الله (صلی الله علیه وسلم) بیشتر تفسیر می کند که فرموده استید الله مع الجماعه. یعنی کسانی که یکدیگر را در امور خیر همکاری می نمایند از یاری خداوند بهره مند خواهند شد و معنی دوم آن این است که مسلمانان همه بر قرآن و سنت پیامبرعامل باشند تا از تفرق نجات حاصل نمایند .

سخن را کوتاه می کنیم وحدت محصول، پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک است که از آموزه های قرآن کریم، کتاب مقدس مسلمانان است .

اگر پندار نیک باشد، گفتار نیک می شود ، اگر گفتار نیک باشد کردار نیک می شود و اگر کردار نیک شود حیات بشر گلدسته می شود.

بر این مبنا، مسلمانان از آنچه که خلاف پندار نیک است بپرهیزند و از تبلیغ آن توبه نمایند ، کینه و حسد و شیوه ی بیان کینه زا  بر خلاف پندار نیک و ضد آموزه های دینی هستند.

قرآن فرموده استیَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ (الحجرات آیه۱۲).

استفاده از کلمات نا شایست که برای برخی ها حساس برانگیز است، بر خلاف گفتار نیک است و اسلام از آن نهی کرده است .

پیامبر فرمودمن کان یؤمن بالله و الیوم الآخر فلیقل خیرا او لیصمتکسی که به خدا و روز قیامت ایمان دارد یا سخن نیک بگوید و یا ساکت شود.

همچنین ، کردارها نیک باشند زیرا که کردارهای بد بر خلاف آموزه های دین مبین اسلام است. پیامبر (ص) فرمودند : مسلمان کسی است که سایر مسلمانان از دست و زبان او در امان باشند.

همچنین فرمودند :

کونُوا عِبَادَ اللهِ إِخْوَانًا، الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ، لَا یَظْلِمُهُ وَلَا یَخْذُلُهُ وَلَا یَحْقِرُهُ، التَّقْوَى هَاهُنَا – وَأَشَارَ بِیَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ -، حَسْبُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ مِنَ الشَّرِّ أَنْ یَحْقِرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ، کُلُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ حَرَامٌ: دَمُهُ، وَمَالُهُ، وَعِرْضُهُ» با یکدیگر برادر باشید چرا که مسلمان برادر مسلمان است به او ظلم نمی کند، او را ذلیل و خوار نمی سازد، او را تحقیر نمی کند و از نشانه های بد بودن انسان همین بس که برادر مسلمانش را تحقیر کند و سه چیز بر هر مسلمان حرام است تعدی و تجاوز به مال مسلمان، تجاوز به آبرو و حیثیت او و ریختن خون مسلمان زیرا اینها همه محترم است و باید در برابر یکدیگر به آن پایبند باشیم.

آموزه های دین اسلام سراسر برادری و همدلی است و تنها راه رسیدن به وحدت عملی امت اسلامی، بازگشت به این آموزه هاست .

لازم است با یک دیگر تعامل کنیم و به اندیشه و شخصیتهای دیگران احترام قائل باشیم ، من در یک جمله وحدت را خلاصه می کنم ؛ وحدت یعنی توانائی پذیرش دیگران را داشته باشیم ، سایر معانی و روشهای دیگر وحدت با این جمله متحقق می گردند، وحدت ما شکست دشمنان ماست.

در اوج توانائی و نا توانی ات، دیگران را تحمل کن .  هیچ کس حساب رس دیگری نباشد حساب رس همه انسانها خداوند است آن هم در روزی مشخص . اگر خود را حساب رس دیگران بدانیم نمی توانیم برادری را حفظ کنیم و اگر حساب رسی دیگران را به خداوند وا گذار کنیم می توانیم به وحدت واقعی برسیم. همه باید این حقیقت را درک نمایند و فراموش نکنند که انسانها همگی در لیست الهی جهت حساب رسی قرار گرفته و درصف انتظار بسر می برند . لذا می توانیم بگوئیم که قضاوت و حساب رسی دیگران، معنی دار نیست به دلیل اینکه جایگاه آن را نداریم.

هیچ انسانی با دیگری هم اندیشه نیست حتی دو برادر ، کسانی که تمایل به متحد کردن اندیشه ها دارند ابتدا از برادران و افراد خانواده خود شروع کنند اگر ثمره بخش بود بعد به دیگران فکر کنند که ثمره بخش نخواهد بود . بنابر این برادرت را بدون اندیشه ی او بپذیر آنگاه به وحدت تبدیل می شود.

و در نهایت هر یک از مسلمانان به فکر تزکیه و اصلاح شخصی خود باشد همانند اسلاف دینی شان ، چرا که همه نیازمند تزکیه هستند و خود را نیازمند دانستن ، روش مفیدی است برای اجتناب از هواهای نفس .

قرآن و کعبه محور اتحاد هستند، و مطمئن هستم کسانی که در ادعا، صادق باشند از عنایات آسمانی فیض خواهند برد . به امید سربلندی و عزت برای مسلمین در همه نقاط هستی .

مهدی 

مارا از مدیای مجازی متوانید دنبال بکنید