دين وفطرت
حضرت عیسی (ع) مثل انسان معمولی وفات کرده است

حضرت عیسی (ع) مثل انسان معمولی وفات کرده است

می خواستم در مورد حضرت عیسی (ع)   بپرسم . آیا حضرت عیسی (ع) مرده است یا به خواب رفته است؟

جواب: در قرآن کریم چنین آمده است:

إِذْ قَالَ اللّهُ یَا عِیسَى إِنِّی مُتَوَفِّیکَ وَرَافِعُکَ إِلَیَّ وَمُطَهِّرُکَ مِنَ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَجَاعِلُ الَّذِینَ اتَّبَعُوکَ فَوْقَ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأَحْکُمُ بَیْنَکُمْ فِیمَا کُنتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ[۱]

(به یاد آورید) هنگامی را که خدا به عیسی فرمود: من تو را بر میگیرم و به سوی خود، بالا میبرم و تو را از کسانی که کافر شدند، پاک میسازم، و کسانی را که از تو پیروی کردند [۲]، تا روز رستاخیز، برتر از کسانی که کافر شدند، قرار میدهم، سپس بازگشت شما به سوی من است و در میان شما، در آنچه اختلاف داشتید، داوری میکنم

واژه وفات از ریشه “وفی” است که به معنی “رسیدن به آخر” است. انسان وقتی می میرد یا می خوابد، روح در انجام کار خود به اخرمی رسد، لذا می گویند “وفات کرد”. انسان دو جور وفات دارد: یکی وقتی به خواب می رود، و دیگری وقتی که می میرد.

اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ [۳]

خداوند ارواح را به هنگام «مرگ» قبض می‏کند، و ارواحی را که نمرده‏اند نیز به هنگام «خواب» می‏گیرد، سپس ارواح کسانی را که فرمان مرگ آنها را صادر کرده نگه می‏دارد، و ارواح دیگری را (که باید زنده بمانند) باز می‏گرداند تا سرآمد معینی، در این امر نشانه‏های روشنی است برای کسانی که تفکر می‏کنند.

اینکه حضرت عیسی (ع) مرده، نه به خواب رفته، از آیه ذیل می فهمیم:

وَإِذْ قَالَ اللّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَهَیْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ إِن کُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ* مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ وَکُنتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَّا دُمْتُ فِیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنتَ أَنتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَأَنتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ [۴

به یادآور زمانی را که خداوند به عیسی بن مریم می‏گوید: آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را دو معبود، غیر از خدا، انتخاب کنید؟ او می‏گوید: منزهی تو، من حق ندارم آنچه را که شایسته من نیست بگویم، اگر چنین سخنی را گفته باشم تو می‏دانی، تو از آنچه در روح و جان من است آگاهی و من از آنچه در ذات (پاک) تو است آگاه نیستم، زیرا تو با خبر از تمام اسرار و پنهانیها هستی* من به آنها چیزی جز آنچه مرا مأمور به آن ساختی نگفتم، به آنها گفتم: خداوندی را بپرستید که پروردگار من و پروردگار شما است، و تا آن زمان که میان آنها بودم مراقب و گواه آنان بودم، و هنگامی که مرا از میانشان برگرفتی (میراندی) تو خود مراقب آنها بودی، و تو گواه بر هر چیز هستی..

“فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی” را “میراندی” ترجمه کردیم، چرا که اولین گفت گو مردم با خدا بعد از “وفات” در آخرت خواهد بود.

با این حال حضرت عیسی (ع) خواب نرفت، بلکه مثل انسان معمولی وفات کرده است.

[۱]  آل عمران، ۵۵؛

[۲]  پیروان عیسی (ع) مسیحیانی که او را پسر خدا می پندارند نیستند، بلکه مسلمانان هستند که آن را پیامبر خدا می دانند؛

[۳]  زمر ۴۲؛

[۴]  مائده، ۱۱۶ و ۱۱۷؛

مارا از مدیای مجازی متوانید دنبال بکنید