پرسش: در آیهٔ ۱۵ سورهٔ نساء دستور داده شده است که زنان زناکار تا هنگام مرگ در خانه حبس شوند. چرا مرد زناکار نه، بلکه فقط زن تا مرگ در خانه نگه داشته می‌شود؟
پاسخ: پیش از نزول قرآن، در تورات و انجیل مجازات زن و مرد زناکار «رَجم» (سنگسار کردن تا مرگ) بود. قرآن کریم برخی از احکام ادیان پیشین را سبک‌تر کرد و در آغاز مجازات زنا را برای زن «حبس خانگی و آزار زبانی» [1] و برای مرد «آزار زبانی» قرار داد، سپس برای هر دو مجازات «تازیانه زدن – صد ضربه شلاق» مقرر نمود. [2]
مرد وظیفه دارد خانواده‌اش را تأمین کند، بنابراین اگر او را در خانه حبس کنند، در واقع زندگی هر دو (خودش و خانواده‌اش) از بین می‌رود. افزون بر این، زن موجودی است که به محافظت نیاز دارد، و پس از آشکار شدن عمل زنا، نگه داشتن او در خانه از نظر امنیتی به نفع اوست. زیرا زنی که به زنا متهم شده باشد، اگر در بیرون از خانه رفت‌و‌آمد کند، برایش بسیار خطرناک است؛ هر کس ممکن است به او نظر بد داشته یا او را مورد تحقیر و آزار قرار دهد.
هر انسان خردمندی که قرآن را با دقت بخواند، درمی‌یابد که در آن برای حقوق زنان ارزش ویژه‌ای قائل شده است. بدانید که در سراسر زمین کتابی مانند قرآن که تا این اندازه از حقوق زنان دفاع کرده باشد، وجود ندارد و نوشته نشده است. ولی متأسفانه، مذاهبی که بعدها پدید آمدند، همهٔ حقوق و آزادی‌هایی را که قرآن به زنان داده بود، از آنان گرفتند و آنان را به بردگی و بندگی کشاندند. در نتیجه، با تأسف باید گفت که در کنار کتاب‌هایی که علمای مذاهب نوشته‌اند، هیچ کتابی به اندازهٔ آنها حقوق زنان را پایمال نکرده است.
