۷. سورهٔ اعراف
در مکه نازل شده است. ۲۰۶ آیه است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
المص ﴿۱﴾
۱-الف، لام، میم، صاد.
كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿۲﴾
۲- [این] کتابی است که به سوی تو نازل شده -پس نباید در سینه ات از آن تنگی/فشاری باشد- تا با آن مردم را هشدار/بیم دهی و هم یادآوری و پندی باشد برای مؤمنان.
اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿۳﴾
۳- از آنچه پیروی کنید که از سوی پروردگارتان بر شما نازل/فرو فرستاده شده و از دوستانی/یارانی جز او پیروی نکنید چه اندک یادآوری می‌کنید/تذکر می‌یابید.
وَكَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ ﴿۴﴾
۴- و چه بسا شهرهایی/آبادی‌هایی که [مردم] آن را نابود/هلاک کردیم پس خشم/عذاب ما هنگام خواب شبانگاه‌شان فرا رسید یا هنگامی که آنان در خواب نیمروزی غنوده/خفته بودند.
فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿۵﴾
۵- پس چون خشم/عذاب ما بر آنان فرارسید زاری شان/گفتارشان جز این نبود که گفتند همانا ما ستمکار بودیم.
