سورة القارعة
سوره قارعه[1]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا که نیکی اش بی‌اندازه ومهربانی‌اش فراوان
الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾
كوبنده
مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾
چيست آن كوبنده
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾
و تو چه دانى كه آن کوبنده چيست؟[2]
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾
روزى كه مردم مانند پروانههاى[3] پراكنده باشند
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿۵﴾
و کوهها همچون پشم رنگین متلاشی[4] گردد.
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿۶﴾
اما هر كه سنجيده هايش (ترازوهای اعمالش) سنگين برآيد.
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿۷﴾
در يك زندگي خشنود خواهد بود.
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿۸﴾
و اما هر كه سنجيده هايش سبك بر آيد
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿۹﴾
مادرش (جایگاهش) هاویه است.
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿۱۰﴾
و تو چه ميداني هاويه چيست ؟
نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿۱۱﴾
آتشي است سوزان.
[1] از سوره های مکی است. تعداد آیه- 11. نامش را از آیه اول از کلمه “قارعه” گرفته است. بمعنی “فاجعه و حوادث که در را می کوبند” می باشد.
[2] کوبنده، صوری است که روز رستاخیز با دمیدن در آن مردگان را زنده می شوند یعنی صور یا شیپور روز قیامت.
[3] كافران مانند ملخ ها خواهند بود. خدای متعال چنین می فرماید: “پندی رساست، ولی هشدارها سودی نمی بخشد. پس از آنان روى بر تاب تا روزى كه آن دعوتگر به چيزى غريب و ناشناخته دعوت كند. در حالى كه ديدگانشان را فروداشتهاند، از گورها بيرون آيند، گويى كه ملخهاى پراكندهاند. شتابان به سوی آن دعوت کننده می روند و کافران می گویند: امروز روز بسیار سختی است.(قمر54/5-8)
[4] این یک جمله حال است. وقتی که مردم روز رستاخیز برخیزند بعلت اینکه کوه ها ، سنگ های رنگی و خاک مانند گرد و غبار پراکنده خواهند شد زمین مانند پشم رنگ های مختلف به نظر می رسد.
