در ابتدا باید اشاره شود كه عَلَم بمعنی پرچم است که در زمان قدیم حتی قبل از اسلام در جنگها از آن استفاده می شد و نماد همبستگی لشکر بوده است. امروزه نیز در جنگها هر دو طرف پرچم (واژه پرکاربرد دیگر”بیرق” است) خود را به معرکه می برند. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که پرچم را به کسی حواله می کردند که شجاع باشد و تا انتهای جنگ پرچم را تنها نگذارد و آن را رها نسازد و بیرقدار یا علمدار نامیده می شدند که وظیفه‌اشان در نبرد حمل پرچم بوده است. اما آن عَلَمی که اهل تشیع در ماه محرم در عزاداری حسین بن علی (رض) از آن بعنوان آلات و وسائلي عزاداری استفاده می کنند معمولاً چوبی بلندی به ارتفاع پنج شش متر که سر آن پنجه‌ای برنجین می‌گذارند و پارچه‌های رنگین قیمتی به آن می‌بندند، آنطور که در روایات بیان شده است روز عاشورا حسین بن علی (رض) پرچم جنگ را به دست برادرش عباس سپرد و عباس تا شهادتش عَلَم را ترک نکرد، بهمین دلیل یکی ازنامهای عباس بن علی “علمدار” است. و گویا آن پرچم همان عَلَم عباس بن علی بوده است. البته ما تاریخ را انکار نمی کنیم و شاید این رخدادها واقعیت است..
ولی در زمان کنونی که برخی مسلمانان در مساجد عَلَم را نگه می دارند و علاوه بر این آن را بعنوان چیزی مقدس زیارت کرده و می بوسند و مانند این است که به آن می پرستند، قطعا ضد دین اسلام می باشد و شرک است. بنابراین هر کاری که شائبه شرک از آن برمی آید، قطعاً حرام است.
