مأیوس نباشید این یک امتحان است!

مأیوس نباشید این یک امتحان است!

در سختی های زندگی که محقق هر کس دارد، بعضا تحمل کردن این  قدر سخت می شود که رو به آسمان کرده فریاد می زنیم "خدایا بس دیگه، من طاقت ندارم!" در همجین مواقع بنده واقعا به خداوند خالصانه وعاجزانه رو می آورد و از ته دل دعایش می کند. و طبیعی است که چنین حالت بنده را آفریدگار می داند، لذا می فرماید:

فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ [1]

و هنگامى كه بر كشتى سوار مى‏شوند خدا را پاكدلانه مى‏خوانند و[لى] چون به سوى خشكى رساند و نجاتشان داد بناگاه شرك مى‏ورزند

نباید از یاد مان برود که این دنیا عالم امتحانات است و با پس دادن یکی آن دیگری پیش رو مان سبز می شود:

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ [2]

هر نفسى چشنده مرگ است و شما را از راه آزمايش به بد و نيك خواهيم آزمود و به سوى ما بازگردانيده مى‏شويد

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ [3]

همانكه مرگ و زندگى را پديد آورد تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد و اوست ارجمند آمرزنده

البته امتحاناتی که پیش رو در این دنیا داریم، مطابق با ظرفیت و توانایی ها است و به این خاطر بر افراد مختلف یک سان نمی باشد. امتحانی که شاید برای یکی معمولی باشد، برای دیگری طاقت فرسا می باشد. امتحاناتی که انبیا دارند، به مراتب سخت تر است  نسبت به دیگران. و چون این آزمونها آسان نبود، خداوند به آنها تسلی می دهد:

وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللّهِ وَلاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلاَ تَكُ فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ [4]

و صبر كن و صبر تو جز به [توفيق] خدا نيست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نيرنگ مى‏كنند دل تنگ مدار

وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُن فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ [5]

و بر آنان غم مخور و از آنچه مكر مى‏كنند تنگدل مباش

شاید خواهید پرسید، پس ما چه؟ چرا خداوند به ما هم نمی گوید لا تحزن؟!

در پاسخ می گوییم اتفاقا خداوند متعال به ما هم چنین خطاب می کند:

وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ [6]

و اگر مؤمنيد سستى مكنيد و غمگين مشويد كه شما برتريد

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ [7]

در حقيقت كسانى كه گفتند پروردگار ما خداست‏سپس ايستادگى كردند فرشتگان بر آنان فرود مى‏آيند [و مى‏گويند] هان بيم مداريد و غمين مباشيد و به بهشتى كه وعده يافته بوديد شاد باشيد

اما ظرفیت هر کس را میزان ایمان تشحیص می دهد. به خاطر این انبیا و رسولان امتحان سختتری دارند.

 یادمان باشد که بهشت مجانی به دست نمی آید:

أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ [8]

آيا پنداشتيد كه داخل بهشت مى‏شويد و حال آنكه هنوز مانند آنچه بر [سر] پيشينيان شما آمد بر [سر] شما نيامده است آنان دچار سختى و زيان شدند و به [هول و] تكان درآمدند تا جايى كه پيامبر [خدا] و كسانى كه با وى ايمان آورده بودند گفتند پيروزى خدا كى خواهد بود هش دار كه پيروزى خدا نزديك است!

بله، باید همیشه یادمان باشد که بی شک أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ!