خداوند متعال پیامبر خاتم خود را با قرآن کریم فرستاد که تأکید می‌کند این امت یک امت واحد است، سپس تضمین بقای آن را به وحدت خود قرار داد، و آن چیزی نیست جز چنگ زدن به کتاب خدا، که پراکندگان را جمع کرده و دل‌های دشمنان را به هم پیوند زده است. خداوند متعال تصمیم گرفته است که دوری از آن باعث تفرقه و اختلاف می‌شود، همانطور که در میان طوایف و مذاهب مسلمانان مشاهده می‌شود. خداوند می‌فرماید:
﴿إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ. وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ ﴾ (الأنبياء: 92-93)
“اين همه امت واحدي بودند و من پروردگار شما هستم، مرا پرستش كنيد. لى آنان در كار خود اختلاف يافتند، همگىشان به سوى ما باز مىگردند”
﴿وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ. فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ ﴾ (المؤمنون: 52-53)
” همه شما امت واحدي هستيد و من پروردگار شمايم از مخالفت فرمان من بپرهيزيد. اما آنها كارهاي خود را به پراكندگي كشاندند و هر گروهي به راهي رفتند (و عجب اينكه) هر گروه، به آنچه نزد خود دارند خوشحالند!”
سپس از تشیع در دین نهی فرمود، یعنی حزبی شدن بر اساس اولویت دادن به شخص، گروه یا ایده‌ای بر کتاب خداوند متعال
﴿إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ، إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ﴾ [الأنعام: 159]
“كساني كه آئين خود را پراكنده ساختند و به دسته جات گوناگون (و مذاهب مختلف) تقسيم شدند هيچگونه ارتباطي با آنها نداري، كار آنها واگذار به خدا است پس خدا آنها را از آنچه انجام ميدادند با خبر ميكند”.
سپس ظهور شیعیان و گروه های مختلف مذهبی را دلیلی بر دوری جمعی از حق دانست که منحصراً در کتاب خداوند متعال یافت می شود، سپس نتایج این دوری از تفرقه و دشمنی را عذاب مستحق دانسته است:
﴿قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ ﴾ [الأنعام: 65]
بگو او قادر است كه عذابي از طرف فوق يا از زير پاي شما بر شما بفرستد يا به صورت دسته هاي پراكنده شما را با هم بياميزد، و طعم جنگ (و ناراحتي) را به هر يك از شما به وسيله ديگري بچشاند، ببين چگونه آيات گوناگون را براي آنها بازگو ميكنيم شايد بفهمند (و باز گردند).
