آیات مورد نظر این است: وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَى . إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى
منظور از این آیات نزول وحی است. هر چند که بعضیها مدعی هستند که این دو آیه در باره سنت پیامبر می باشد ولی این فکر دور از حقیقت است، چرا که پیامبر به عنوان رسول آنجا مطرح است و این هیچ ربطی به سنت او ندارد. چون در ادامه آن آیه ذیل آمده است: عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى
آن را [فرشته] شدیدالقوى به او فرا آموخت. مگر می توانیم ادعا کنیم که سنت را جبرایل می آموخت؟!
به عبارت دیگر قران کریم در پاسخ کفار مکه که می گفتند : “إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ” ( قرآن جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست)، خداوند با قاطعيّت مى‌فرمايد: “إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى” (سخنان او جز وحى نيست).
بنابر این دلایل می توانیم بگوییم که این آیات به نزول وحی اشاره می نماید نه به سنت نبوی.
