عهد عتیق در مورد قربان چه می گوید؟
یکی از کهن‌ترین آیین‌هایی که در همه ادیان الاهی وجود داشته، قربانی کردن است که مردم برای تقرب به خدا این کار را انجام می‌دادند. یعنی قربانی کردن فقط در دین اسلام وجود ندارد از جمله در مسحیت و در آیین یهود نیز یکی از عبادات مهم محسوب می‌شد.
خدای متعال در سوره‌ی حج ۳۴ درباره قربانی می‌فرماید: “وَلِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکًا لِیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَی مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ”
“و ما برای هر امّتی آئینی قرار دادیم، تا هنگام قربانی نام خدا را بر حیواناتی که خداوند روزی آنان کرده ببرند، خدای شما معبود یکتاست، پس فقط تسلیم او باشید، و به بندگان خالص بشارت ده”
بنابراین در کتابهای پیشین نیز در مورد قربانی آیاتی هست که یرخی از آنها را به خدمتتان تقدیم می نماییم. در کتاب عهد عتیق می خوانیم:
19) آنرا نر بی‌عیب از گاو یا از گوسفند یا از بز بگذرانید، تا شما مقبول شوید.
20) هر چه را که عیب دارد مگذرانید برای شما مقبول نخواهد شد.
21) و اگر کسی ذبیحة سلامتی برای یَهُوَه بگذراند خواه برای وفای نذر خواه برای نافله چه از رمه چه از گله آن بی‌عیب باشد تا مقبول بشود البته هیچ عیب در آن نباشد.
22) کور یا شکسته یا مجروح یا آبله‌دار یا صاحب جرب یا گری اینها را برای یَهُوَه مگذرانید و از اینها هدیة آتشین برای یَهُوَه بر مذبح مگذارید.
(باب 22 سفر لاویان (تورات)
